Dag Indonesie
Blijf op de hoogte en volg Peter, Marja, Regina en Nathalie
10 Augustus 2014 | Singapore, Singapore
Nog steeds blijven we vol verbazing kijken hoe de mensen hier leven. Paard en wagen is hier op Lombok de normaalste zaak van de wereld, net als hengelen voor geld door de arme mensen voor de luxe moskeeën. Het is raar dat de mensen in krotten om de luxe moskeeën wonen en niet eens voor zichzelf geld vragen, maar voor hun geloof. Het blijft fascinerend hoe de mensen hier leven.
Aangekomen op het vliegveld praya, hebben we afscheid genomen van de chauffeur. We sloten in de rij aan om de koffers af te geven. Toen we bijna aan de beurt waren, kwam er een man in een securitypak bij ons. Ze wilde dat we onze koffers open maakten. Ja, je gelooft het nooit. Ze hadden hier geen bagagescan en daarom deden ze elke koffer persoonlijk checken. Zo ging koffer 1 van ons open, na wat kleren en spullen op te tillen, was de koffer door de check ronde heen. Zo volgde koffer 2 en koffer 3 en als laatste Regina’s Backpack. We kregen allemaal een mooie sticker, dat we waren gecontroleerd. Hup koffers afgeven, tickets krijgen en op naar de Sheratonlounge. Tenminste dat dachten we. We kwamen bij een desk en daar werd ons gevraagd om nog even vliegtax te betalen. Wat zeg je? Vliegtax? Zat dat er niet bij in dan? Een mevrouw achter de balie zei; dat we even in roepies moesten betalen of in euro’s. Euro’s , dat hebben we al 3 weken niet meer in ons portemonnee en roeppies hebben we opgemaakt. Zo gingen papa en mama als een gek naar beneden om roeppies te pinnen. Eenmaal gepind en betaald, konden we verder. Elk nadeel heeft een voordeel, zo ook deze, want nu konden we van de overige roeppies nog even iets kleins shoppen. Na de laatste souvenir gingen we naar de sheraton lounge, waar je heerlijk tot rust kwam. Van deze lounge mochten we gebruik maken, omdat we gast waren in het Sheraton hotel, hoe TOP is dat! De tijd was zo om en voor we het wisten zagen we de eilanden één voor één voorbij komen.
Dag Lombok, onbekend en nog niet ontdekt. Lieve mensen, stinkende markten, prachtige stranden, parels, mensen en oorverdovende moskeeën.
Dag Gili Trawangan, waar je tot rust komt, met de witte stranden, blauwe zee met prachtige onderwater wereld en luxueuze hotels en lounge tenten. Een klein eiland, maar groter dan je zou denken als je besluit rondje eiland te fietsen.
Dag Bali, met het bijzondere geloof, waar je als bananenboom kan terug in het volgend leven, bijzondere mooie kleurrijke rituelen, overal tempels en offers worden gebracht en de eeuwige glimlach op de gezichten. Het eiland waar we als gezin een hoogte punt mochten beleven om met ze alle met dolfijnen te zwemmen en bij zonsopgang deze prachtige sierlijke dieren te spotten.
Dag Sumatra, waar we oog in oog stonden met moeder natuur en waar we voor het eerst in het wild orang oetangs spotten, de benauwdheid, de verscholen watervallen, de ontzettend lieve mensen en kinderen die je van ver al tegemoet zwaaien en lachen. De mensen die je doen beseffen met hoe weinig je gelukkig kan zijn. De kilometers lange palmolieplantages. Het land waar het nooit stil is, maar jou wel stil krijgt op alle vlakken. Olifant rijden en wassen wat een hoogte punt was en dan nog niet eens gesproken te hebben, dat we het met zijn allen zonder elektriciteit hebben gered. Hoe we als gezin met ze vieren in de rivier zaten ons te wassen, hoe op en top gelukkig als we waren. Maar ook het land wat ruikt naar doerian.
Dag Indonesië, wat hebben al deze eilanden op verschillende manieren ons stil gekregen en wat hebben we genoten van je.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley