Vis ruikt niet, vis stinkt.....
Blijf op de hoogte en volg Peter, Marja, Regina en Nathalie
06 Augustus 2014 | Indonesië, Lombok
Dag 17 (06 augustus)
Vandaag gaan we onderweg naar Lombok. Dit is een eiland dat we vanaf Gili Trawangan zo zien liggen. We hebben een paar prachtige dagen gehad en hopen dat Lombok, het laatste eiland van deze vakantie, net zo mooi wordt. Om 9 uur kwamen er twee paardenkarren voor rijden en wij met de koffers onderweg naar de speedboot die ons over zal zetten. De paardjes moesten er flink aan trekken om ons bij de steiger te krijgen. Toen de spullen in de boot en lekker snel naar Lombok, duurde ongeveer 15 minuutjes. Daar het strand op gevaren en de taxichauffeur met zijn busje stond al te wachten op het strand. De chauffeur sprak gebrekkig Engels maar we konden ons wel redden. Onderweg naar midden Lombok wilden we nog wel wat dingetjes bekijken. Als eerste stopten we bij een grote lokale markt waar ze allerlei eten verkochten. De groente en fruit zag er geweldig uit, wat een kleuren, soorten en maten; echt van alles te koop en super vers. Toen we bij de sectie met kip en vlees kwamen, werd het al minder. Veel vliegen en bijzondere geuren. Bij de sectie visboeren was het echt ongelofelijk, vissen die we van ons hele leven nog nooit gezien hadden en ook een lucht die we nog nooit geroken hadden; verschrikkelijk wat een stank. Kortom een hele ervaring waar we nog een aantal uren aan herinnerd werden vanwege de stank die in onze kleren zat.
Daarna weer een stukje gereden en gestopt bij een winkel waar ze parels verkochten. Prachtige sieraden met parels. Toen we een paar minuten binnen waren kwam er al een spuitbus met luchtverfrisser en begon de mevrouw achter de balie uitbundig mee te spuiten. Voor dat we wisten dat het luchtverfrisser was dachten we dat het voor de muggen was. Maar doordat ze ons achter volgde met de spray en telkens sprayde als wij weg liepen, begonnen we te twijfelen of wij dan echt zo erg stinken. Ja dat was het geval, wij stonken enorm. We zijn verder gaan kijken en hebben geaccepteerd, dat de spray ons zou achtervolgen. Er zijn veel verschillende soorten parels, de parels worden tegenwoordig gekweekt in oesters. Je hebt zoet water parels en zout water parels. De zout water parels zijn beter van kwaliteit en worden hier gekweekt. Natuurlijk zijn we niet met lege handen weggegaan. Eenmaal in de auto hadden we een briljant idee om de stank tegen te gaan en hebben we ons maar met de deo roller van mama op onze kleren, armen en benen zitten rollen. Nu roken we niet meer naar die vieze markt en waren we één al Nivea lucht.
Na weer een stukje rijden door afgelegen dorpjes, rijstvelden en bergen zijn we gestopt bij een Kampong (is een buurtgenootschap) waar ze kleden aan het weven waren. Echt monnikenwerk, zo lang als het duurt voordat een kleed af is. Soms wel 3-4 maanden en dan wordt er 8 uur per dag aan gewerkt. We liepen van het ene huis naar het andere huis op de kampong. Wat een arme troef. De één heeft een huisje van bakstenen, maar de ander heel simpel nog van hout. Zo stonden er voor een aantal huizen een waterput om de familie te voorzien van water. Regina en Nathalie hebben ook geprobeerd om te weven, maar dit was niet makkelijk. In de bijbehorende winkel kregen ze typisch kleren uit Lombok aan. Daarna nog wat rond gelopen in de winkel en Marja vond een kleed dat mooi was voor op de buitentafel.
Daarna zijn we door gereden naar Tetabatu, dit ligt in het binnenland van Lombok, bij de voet van de vulkaan en tevens hoogste berg van Lombok mnt. Rinjani. Dit was na de luxe van de Gili wel even slikken voor Marja en Nathalie. Peter en Regina lieten zich niet uit het veld slaan en hebben meteen een tocht met een gids besproken van 2,5 uur wandelen door rijstvelden en jungle naar een waterval. Eerst in het restaurant, dat meer op een voetbalkantine leek, een hapje gegeten en daarna op pad. Marja en Nathalie hebben die middag plezier op bed gehad door spelletjes te doen en melig te zijn.
Peter en Regina hebben een prachtige tocht beleefd met de gids. Al snel liepen we op de smalle dijkjes van de rijstvelden. Het was een ware proef voor het evenwicht om van dijkje naar dijkje te springen. Het was prachtig om te zien. Onderweg een pot vol met snoepjes gekocht op aanraden van de gids om die uit te delen aan de kinderen die we tegen kwamen als we door de verschillende kampongs trokken. Zo kwamen we bij een kampong zo dra we de eerste een aantal snoepjes geven, kwamen de kinderen aanrennen en hielden hun handjes open. Elke keer weer uitdelen en zodra je daar mee begon stonden er ineens tien kinderen om je heen te schreeuwen. Prachtig om te doen en de kinderen waren super dankbaar en vertrokken met een lach op hun gezicht. Er was zelf een jongetje die een aantal snoepjes had gehad en vervolgens zijn cracker of iets wat die aan het eten was met papa wilde delen. Hoe lief en hoe mooi gebaar. Zo weinig wat de kinderen hier in de middle of nowere hebben, maar zo dankbaar. Kinderarbeid is hier ook nog aanwezig. Kinderen zijn aan het werk op de rijstvelden en begroeten ons lief. De gids liet van alles zien, van vanille, kruidnagel, chili, cacao, nootmuskaat, koffie; kortom er groeit en bloeit daar echt van alles. Bij de nootmuskaat boom trok de gids de slippertje uit en als een aap klom hij de boom in en begon aan takken te schudden, het regende nootmuskaat….
In een andere kampong verzamelde allemaal jongens zich om met elkaar te voetballen en nodigde ons uit. Na beleefd ‘nee dankje ‘te zeggen , zijn we door gegaan. Verder waren de kleine kinderen nog op de ouderwetse manier aan het tollen. Zo veel plezier als ze hadden. Er was ook een man die was gewoon grassprietje voor grassprietje aan het plukken voor zijn koe. Hoe verschrikkelijk, ben je twee uur aan het plukken om je koe te kunnen onderhouden. Wat hebben wij toch een luxe in Nederland!
Bij de waterval aangekomen lekker de schoenen uit en op blote voeten door het water naar de waterval, heerlijk koel en prachtig om te zien. Daarna zijn we met een auto opgehaald en teruggereden naar de huisjes waar we in verblijven. Het uitzicht bij de huisjes is overigens top, we keken zo over de rijstvelden heen. Wat echt irritant is, is het geschreeuw van de moskeeën. Bijna iedereen op Lombok is moslim en het aantal moskeeën is schrikbarend, om de 150 meter een moskee. De inwoners hebben niets, maar de moskeeën zien er wel goed uit. De mensen zijn hier wel erg vriendelijk en open, ze lijken ondanks dat ze weinig hebben toch gelukkig te zijn.
Toen we terug waren hebben we nog even rustig aan gedaan en daarna wezen eten. Marja bleef op bed liggen, ze vond de accommodatie niet goed genoeg om te eten. Wij hebben (in de kantine…) heerlijk gegeten. Papa en Nathalie hebben verse gegrilde kipsaté op en Regina een lekker kip curry. Na acht stokjes saté, had papa nog zin in nog een aantal saté stokjes. dus werd er nog een half portie besteld, maar dat kon niet, alleen hele porties. Dan maar nog een heel portie; na 20 minuten kwamen er tien spiesjes. Papa dus op het gemakje 18 spiesjes op met heerlijke satésaus.
Tijdens het eten kwam er een jongen aan tafel zitten en hebben we mee gepraat. Hij begon allerlei trucjes te doen met kaarten en sigaretten, vingervlug en niet te volgen. Regina en Nathalie hebben hem zover gekregen om wat geheimen te verklappen en samen hebben ze geoefend om de trucjes onder de knie te krijgen.
Daarna lekker slapen en morgen naar Sengiggi.
Vandaag gaan we onderweg naar Lombok. Dit is een eiland dat we vanaf Gili Trawangan zo zien liggen. We hebben een paar prachtige dagen gehad en hopen dat Lombok, het laatste eiland van deze vakantie, net zo mooi wordt. Om 9 uur kwamen er twee paardenkarren voor rijden en wij met de koffers onderweg naar de speedboot die ons over zal zetten. De paardjes moesten er flink aan trekken om ons bij de steiger te krijgen. Toen de spullen in de boot en lekker snel naar Lombok, duurde ongeveer 15 minuutjes. Daar het strand op gevaren en de taxichauffeur met zijn busje stond al te wachten op het strand. De chauffeur sprak gebrekkig Engels maar we konden ons wel redden. Onderweg naar midden Lombok wilden we nog wel wat dingetjes bekijken. Als eerste stopten we bij een grote lokale markt waar ze allerlei eten verkochten. De groente en fruit zag er geweldig uit, wat een kleuren, soorten en maten; echt van alles te koop en super vers. Toen we bij de sectie met kip en vlees kwamen, werd het al minder. Veel vliegen en bijzondere geuren. Bij de sectie visboeren was het echt ongelofelijk, vissen die we van ons hele leven nog nooit gezien hadden en ook een lucht die we nog nooit geroken hadden; verschrikkelijk wat een stank. Kortom een hele ervaring waar we nog een aantal uren aan herinnerd werden vanwege de stank die in onze kleren zat.
Daarna weer een stukje gereden en gestopt bij een winkel waar ze parels verkochten. Prachtige sieraden met parels. Toen we een paar minuten binnen waren kwam er al een spuitbus met luchtverfrisser en begon de mevrouw achter de balie uitbundig mee te spuiten. Voor dat we wisten dat het luchtverfrisser was dachten we dat het voor de muggen was. Maar doordat ze ons achter volgde met de spray en telkens sprayde als wij weg liepen, begonnen we te twijfelen of wij dan echt zo erg stinken. Ja dat was het geval, wij stonken enorm. We zijn verder gaan kijken en hebben geaccepteerd, dat de spray ons zou achtervolgen. Er zijn veel verschillende soorten parels, de parels worden tegenwoordig gekweekt in oesters. Je hebt zoet water parels en zout water parels. De zout water parels zijn beter van kwaliteit en worden hier gekweekt. Natuurlijk zijn we niet met lege handen weggegaan. Eenmaal in de auto hadden we een briljant idee om de stank tegen te gaan en hebben we ons maar met de deo roller van mama op onze kleren, armen en benen zitten rollen. Nu roken we niet meer naar die vieze markt en waren we één al Nivea lucht.
Na weer een stukje rijden door afgelegen dorpjes, rijstvelden en bergen zijn we gestopt bij een Kampong (is een buurtgenootschap) waar ze kleden aan het weven waren. Echt monnikenwerk, zo lang als het duurt voordat een kleed af is. Soms wel 3-4 maanden en dan wordt er 8 uur per dag aan gewerkt. We liepen van het ene huis naar het andere huis op de kampong. Wat een arme troef. De één heeft een huisje van bakstenen, maar de ander heel simpel nog van hout. Zo stonden er voor een aantal huizen een waterput om de familie te voorzien van water. Regina en Nathalie hebben ook geprobeerd om te weven, maar dit was niet makkelijk. In de bijbehorende winkel kregen ze typisch kleren uit Lombok aan. Daarna nog wat rond gelopen in de winkel en Marja vond een kleed dat mooi was voor op de buitentafel.
Daarna zijn we door gereden naar Tetabatu, dit ligt in het binnenland van Lombok, bij de voet van de vulkaan en tevens hoogste berg van Lombok mnt. Rinjani. Dit was na de luxe van de Gili wel even slikken voor Marja en Nathalie. Peter en Regina lieten zich niet uit het veld slaan en hebben meteen een tocht met een gids besproken van 2,5 uur wandelen door rijstvelden en jungle naar een waterval. Eerst in het restaurant, dat meer op een voetbalkantine leek, een hapje gegeten en daarna op pad. Marja en Nathalie hebben die middag plezier op bed gehad door spelletjes te doen en melig te zijn.
Peter en Regina hebben een prachtige tocht beleefd met de gids. Al snel liepen we op de smalle dijkjes van de rijstvelden. Het was een ware proef voor het evenwicht om van dijkje naar dijkje te springen. Het was prachtig om te zien. Onderweg een pot vol met snoepjes gekocht op aanraden van de gids om die uit te delen aan de kinderen die we tegen kwamen als we door de verschillende kampongs trokken. Zo kwamen we bij een kampong zo dra we de eerste een aantal snoepjes geven, kwamen de kinderen aanrennen en hielden hun handjes open. Elke keer weer uitdelen en zodra je daar mee begon stonden er ineens tien kinderen om je heen te schreeuwen. Prachtig om te doen en de kinderen waren super dankbaar en vertrokken met een lach op hun gezicht. Er was zelf een jongetje die een aantal snoepjes had gehad en vervolgens zijn cracker of iets wat die aan het eten was met papa wilde delen. Hoe lief en hoe mooi gebaar. Zo weinig wat de kinderen hier in de middle of nowere hebben, maar zo dankbaar. Kinderarbeid is hier ook nog aanwezig. Kinderen zijn aan het werk op de rijstvelden en begroeten ons lief. De gids liet van alles zien, van vanille, kruidnagel, chili, cacao, nootmuskaat, koffie; kortom er groeit en bloeit daar echt van alles. Bij de nootmuskaat boom trok de gids de slippertje uit en als een aap klom hij de boom in en begon aan takken te schudden, het regende nootmuskaat….
In een andere kampong verzamelde allemaal jongens zich om met elkaar te voetballen en nodigde ons uit. Na beleefd ‘nee dankje ‘te zeggen , zijn we door gegaan. Verder waren de kleine kinderen nog op de ouderwetse manier aan het tollen. Zo veel plezier als ze hadden. Er was ook een man die was gewoon grassprietje voor grassprietje aan het plukken voor zijn koe. Hoe verschrikkelijk, ben je twee uur aan het plukken om je koe te kunnen onderhouden. Wat hebben wij toch een luxe in Nederland!
Bij de waterval aangekomen lekker de schoenen uit en op blote voeten door het water naar de waterval, heerlijk koel en prachtig om te zien. Daarna zijn we met een auto opgehaald en teruggereden naar de huisjes waar we in verblijven. Het uitzicht bij de huisjes is overigens top, we keken zo over de rijstvelden heen. Wat echt irritant is, is het geschreeuw van de moskeeën. Bijna iedereen op Lombok is moslim en het aantal moskeeën is schrikbarend, om de 150 meter een moskee. De inwoners hebben niets, maar de moskeeën zien er wel goed uit. De mensen zijn hier wel erg vriendelijk en open, ze lijken ondanks dat ze weinig hebben toch gelukkig te zijn.
Toen we terug waren hebben we nog even rustig aan gedaan en daarna wezen eten. Marja bleef op bed liggen, ze vond de accommodatie niet goed genoeg om te eten. Wij hebben (in de kantine…) heerlijk gegeten. Papa en Nathalie hebben verse gegrilde kipsaté op en Regina een lekker kip curry. Na acht stokjes saté, had papa nog zin in nog een aantal saté stokjes. dus werd er nog een half portie besteld, maar dat kon niet, alleen hele porties. Dan maar nog een heel portie; na 20 minuten kwamen er tien spiesjes. Papa dus op het gemakje 18 spiesjes op met heerlijke satésaus.
Tijdens het eten kwam er een jongen aan tafel zitten en hebben we mee gepraat. Hij begon allerlei trucjes te doen met kaarten en sigaretten, vingervlug en niet te volgen. Regina en Nathalie hebben hem zover gekregen om wat geheimen te verklappen en samen hebben ze geoefend om de trucjes onder de knie te krijgen.
Daarna lekker slapen en morgen naar Sengiggi.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
