Poepkoffie

Dag 9

Om 9 uur kwam de taxi ons halen om naar Lovina te brengen. Onderweg vroegen we of de chauffeur bij een tempel wilde stoppen. Hij zei dat we op deze weg niks konden zien. Hij vertelde dat hij ons alleen rechtstreeks naar Lovina moest brengen. Peter pleegde even 1 telefoontje naar de agent die alles voor ons alles regelt, want wij hadden volgens onze papieren de taxi de hele dag tot onze beschikking. Het was een misverstand en de taxichauffeur bood 1000 maal zijn excuses aan tot we er moe van werden. Onderweg zagen we een mooi fotomomentje en we stopten. Terwijl we daar stonden te fotograferen wenkte de bewoners van een huis dat we bij hen op het erf wel even mochten fotograferen. Daar zit natuurlijk altijd een addertje onder het gras, maar wij deden het. Het was een klein oud huisje de keuken was buiten terwijl Papa, mama en Nathalie aan het praten waren was Regina foto’s van het keukentje aan het nemen. Je kan je niet voorstellen hoe dat eruit zag. Het leek op een klein schuurtje, maar zo kan je het niet eens noemen. De achterkant was van rots, daar tegen stonden twee houten planken en aan de voorkant een halve plank. Er stonden stukken hout om het vuur mee te stoken en daarop stond een bak waar ze in kookten en hele oude vieze pan. Bah Het meisje dat daar woonde verkocht kaarten, dus we hebben maar een pakje kaarten gekocht. Of de mensen het ruiken dat je daar wat koopt er kwam nog een man naar beneden of we een schilderijtje wilden kopen. Hebben we ook maar gedaan. Het was gemaakt van lava zand en hoe kan het anders er stonden vissen op. Toen kwam er een vrouw of we een sjaal wilden kopen daar hebben we nee tegen gezegd we komen om in de sjaals en ze was heel opdringerig. Terwijl wij lekker aan het kopen waren, vermaakte Nathalie zich met de moeder en de kinderen. Ze werd bedolven onder de complimentjes dat ze mooi was een mooie neus en een goed gebit had. Nathalie vermaakte zich prima met het meisje die vertelde over haar leven. Toen gingen we weer naar de auto en even later stopte we bij een tempel. We hadden er zin in om het te bezichtigen. Auto geparkeerd en Peter moest nog een sarong huren om om te doen, wij hadden een sjaal bij ons. We moesten ook nog een band voor om je middel huren en wij zeiden: Nee dat willen we niet! Maar dat moest uit respect werd ons verteld. Oke, doe dan maar als het moet. Makkelijk geld verdienen dit. Wij liepen naar binnen keken elkaar aan…. En dachten allemaal hetzelfde. Was dit het nou? Er was geen kleur te bekennen. We vonden het eigenlijk saai. Regina ziet altijd wel ergens iets wat haar interesse kan wekken. En begon zich af te vragen hoe een boeddhistische tempel naast een hindoeïstische tempel kon staan. Schijnt dat heel vroeger er twee mannen waren met een verschillend geloof en vrienden waren. Ze hebben toen samen een tempel gebouwd voor beide geloven. Op Bali is overigens 80% Hindoe en de rest is Christen, Moslim of Boeddhist. We liepen weer terug naar de taxi. De chauffeur wist nog wel iets anders leuks. Een koffieplantage! Dat leek ons leuk. Het ging om de Luwak koffie. Dat schijnt de lekkerste koffie te zijn. Daar aangekomen kregen we een rondleiding door de plantage waar van alles groeide. Pepers, cacao , mandarijnen, citroengras, en natuurlijk koffiebonen. We kamen bij een paar hokken daar zat een Luwak in. Die laten ze s'nacht loslopen en die eet dan de koffiebonen op. Uit de ontlasting halen ze weer de bonen en die worden goed schoongemaakt. Daarna worden de bonen een uur lang boven een vuurtje steeds omgeschept. Dan met een stamper fijn gemalen en dan heb je Luwak koffie. Het schijnt dat de Luwak alleen de lekkerste koffiebonen op eet, in de Luwak zelf gebeurd er niets met de koffieboon, die kan het beest niet verteren. De Luwak wordt dus gebruikt om de beste bonen te selecteren.
Wij mochten verschillende soorten thee en koffie proeven waaronder de Luwak koffie. Peter had nog nooit zulke lekkere koffie op en Regina die geen koffie lust, wilde uit principe het proeven! Volgens haar kon je de duurste en lekkerste koffie volgens vele mensen niet overslaan, dus heeft ze het geproefd. De chauffeur van die dag was heel gezellig en sprak goed Engels. Dat vonden we erg fijn. Het leuke aan die man was dat hij ook enorm van grapjes maken hielt. Onder het proeven van de koffie en thee zijn er dan ook veel grappen gemaakt.
We zijn weer een stukje verder gereden. Het was bewolkt hier en vrij koud. We zagen een hoge berg en een meer. De chauffeur vertelde dat het een vulkaan was, die nog steeds actief was. Je zag het goed want de grond op de vulkaan en aan de voet was zwart door het lava. We hadden honger en zijn wat gaan eten. We hadden echt een toplocatie met een panorama uitzicht op de vulkaan en het meer. In het restaurant kregen Nathalie en mama nog een schaaltje ketchup over zich heen en zijn we van het uitzicht gaan genieten. Het laatste stukje van de reis ging door de bergen en de vroegere hoofdstad van Bali; Singaraja. Onderweg zagen we veel crematie ceremonies. Ze begraven hier vaak eerst de mensen voor dat ze gaan cremeren. Zo kunnen ze sparen en offers voorbereiden. Vaak na een jaar of 3 graven ze de persoon op en cremeren het tegelijk met een hele boel andere mensen. Zo kunnen er kosten worden bespaard. Mensen hadden allemaal een bakje in hun hadden met een botje van de persoon er in. Heel bijzonder.
Aangekomen in Lovina zagen Nathalie en Regina het bordje van hotel staan met rechts afslaan er op. De chauffeur zei; dat dit Oneka was en niet Aneka(zoals ons hotel heette), dus reed uit rechtdoor. Nathalie en Regina keken elkaar aan en begonnen te lachen. Na een telefoontje van de chauffeur naar iets of iemand verder, besloot hij om te draaien en even te checken voor de zekerheid. En ja hoor wij hadden gelijk. Vol smart wachtten we op ons welkomstdrankje, benieuwd ze ons dit keer zouden geven. Het was mier zoet, brrr. Na de sleutels in ontvangst te hebben genomen brachten ze ons naar de huisjes. Prachtig was het. We hebben ons omgekleed en zijn gaan zwemmen en op het strand wezen kijken. Het zand van het strand is hier donkerbruin wat er op zich best raar uit ziet. S ’avond gingen we eten bij het restaurant van het hotel, maar dat was geen succes. Papa heeft zelf een bord eten teruggeven. Tijdens het eten speelde drie jongens gitaar en zongen er bij, dat maakte het extra gezellig, ondanks dat de jongens niet top zongen. Mama was moe en ging na het eten slapen, Nathalie, papa en Regina zijn nog even een toetje wezen eten bij het restaurant naast hun hotel. Ze zaten hier lekker met de voeten in het zand op het strand. Na een pot thee en een lekker toetje zijn we op tijd naar bed gegaan, want morgen gaat de wekker vroeg.